Kreta een land van doolhofen en minotaurusen

Ik ging van Athene naar Kreta met onze stoomboot om de Atheners van het goddeloze wezen dat een Minotaurus word genoemd te doden, al moest ik nog een oplossing vinden voor het labyrint. Gelukkig had ik alle tijd op het schip om een oplossing te bedenken. Maar het lukte me niet gelukkig ontmoette ik een knappe dame genaamd Ariadne op Kreta, die zo aardig was om mij wat draad te geven om in het labyrint de weg terug te vinden en volgens mij zei ze ook iets over trouwen al hoorde ik dat niet meer zo goed.
Nadat ik in het labyrint kwam met de Atheners liepen we even en rolde ik netjes het draad uit. opeens uit het niets kwam de Minotaurus uit het donker en wou me aanvallen. ik pakte zijn hoorns en pakte van daar over naar zijn nek en wurgde de minotaurus met brute kracht.
Daarna wou ik weer terug gaan maar Ariadne zei dat ik had beloofd om haar mee te nemen. Dus ging ik maar met haar op mijn stoomboot naar Naxos en dacht er een nachtje over na. Ik besloot haar daar maar te droppen.
Maar toen sloeg het noodlot toe. Toen Athene in zicht kwam keek ik door mijn verrekijker en zag mijn vader op de klippen op zoek naar ons schip. Ik begon te zwaaien en riep zijn naam. Maar zonder reden sprong hij van de klip ik keek weg en zag de rede.
Ik had de zeilen niet verandert van zwart naar wit.
Vele dagen heb ik getreurd en Nu heb ik het pas opgeschreven.